اتیسم: چگونگی اجرای روش درمانی سان رایز

اتیسم: چگونگی اجرای روش درمانی سان رایز

روش درمانی به این شیوه است که والد با تقلید از رفتارهای تکراری کودک، همراه وی می‌شود و زمانی که رفتاری بهنجار نشان دهد او را تشویق می کند تا آن رفتار شکل بگیرد و یا اگر علاقه اجتماعی نشان دهد پدر و مادر از این فرصت استفاده می کنند تا رفتارهای اجتماعی را به وی آموزش دهند. در آموزش رفتارهای اجتماعی مهارتهای اساسی زیر مورد تاکید قرار می گیرد:
۱٫ارتباط چشمی و ارتباط غیرکلامی
ارتباط چشمی پایه ترین روش برای برقراری ارتباط با محیط پیرامون مان است و این امر آشکارترین چالشی است که کودک دارای اختلال طیف اتیسم دارد. در این روش ما به کودک آموزش می دهیم تا دوست داشته باشد به دیگران نگاه کند. ما آنها را تشویق می کنیم تا بخواهند به چشمان دیگران نگاه کنند. با این روش آنها قادر خواهند بود تا با افراد محیط پیرامونشان به طور عمیق ارتباط برقرار کنند . آنها می توانند یاد بگیرند تا حالتهای مختلف چهره را تشخیص دهند. ( چرا که به صورتمان می نگرند)، یاد می گیرند تا صحبت کنند (به این دلیل که به صورتمان نگاه می کنند وقتی کلمات را ادا می کنیم). و آنها می آموزندتا بیشتر توجه کنند ( زیرا آنها به کاری که انجام می دهیم می نگرند و می توانند ملحق شوند). مزایای ارتباط چشمی پایدار، بی نهایت است. از آن مهم تر، کودکان دارای اختلال طیف اتیسم را توانا می سازد تا عشق و علاقه ای را که نسبت به آنها احساس می کنیم را درک کنند. ارتباط چشمی مهم ترین عامل در ایجاد و حفظ روابط اجتماعی است. داشتن ارتباط چشمی هنگام صحبت کردن یا گوش دادن به دیگران یک جنبه اساسی ایجاد و حفظ ارتباط اجتماعی است.
۲٫ارتباط کلامی
ارتباط های اجتماعی از طریق ارتباط بین افراد به وجود می آید. مدل سانرایز به کودکان دارای این اختلال کمک می کند تا از مراحل گریه کردن، ناله کردن، و استفاده از ژستهای بدنی به عنوان روشی برای ارتباط به مرحله استفاده از کلمات در ارتباط اجتماعی برسند. سپس کار خود را ادامه می دهیم تا زمانی که بتواند به خوبی صحبت کند. هدف این است تا کودکا نمان بتوانند در مورد اینکه چه چیزی را می خواهند، چه چیزی را نمی خواهند و چه چیزی را احساس می کنند را بیان کنند. در این روش علاوه بر این که به کودک کمک می کنیم تا بتواند غذای خود را سفارش دهد سعی می کنیم که او را توانا سازیم تا بک مکالمه طولانی با همکلاسیهایش در مورد مسائل مختلف و رویاهایش داشته باشند.
۳٫ دامنه توجه فعال
گرچه کودکانمان ممکن است مدتها به یک شی یا فعالیت زل بزند ولی این عمل توجه فعال نیست. فعالیتهایی مانندتماشای تلوزیون، ماشین اسباب بازی را عقب جلو بردن، با کامپیوتر بازی کردن، ورق زدن کتاب، ساختن یک برج با آجر از نوع تعامل نیست. تمرکز درمان سانرایز بر این است تا کودک ظرفیت تعامل با افراد دیگر در بسیاری از فعالیتها را داشته باشد. (بازی های بدنی، بازی های تخیلی، مکالمه ها و …) بنابراین کودک با افراد محیط پیرامونش بیشتر درگیر می شود
۴٫انعطاف پذیری
هر کسی که تا به حال از یک کودک دارای اختلال طیف اتیسم نگه داری کرده است می داند که توانایی انعطاف پذیر بودن مهارتی بسیار اساسی است که در رشد مهارتهای اجتماعی به کار می رود. انعطاف پذیری برای این کودکان کاری بسیار مشکل است. کودکان ما برای ارتباط با دوستانشان و ایجاد یک رابطه با فراد محیط پیرامون خود باید احساس آرامش کنند و منعطف باشند. آنها باید بتوانند عمل کنند حتی اگرتدبیر گذشته ما تغییر کند. آنها نباید ناراحت شوند وقتی کس دیگری دست به اشیایشان می زند. با کمک به کودکانمان یا کودکی ما با آن کار می کنیم باید بتواند فعالیت جدیدی را شروع کند، مکالمه ای به شیوه ای جدید داشته باشد. لباس دیگری بپوشد و … ما به آنها این توانایی را می دهیم تا مهارتهای اجتماعی خود را تقویت کنند و بتوانند به راحتی در کنار دیگران زندگی کنند.
جاوید تکجو

سایت مرتبط در حوزه کودک و فرزندپروری

روش درمانی سان رایز