اوتیسم و اشتغال

برای افرادی که دچار معلولیت هستند و همینطور افراد اتیسم مساله ی مهمی است و برای افراد اتیسم هم اینگونه است، کارفرمایان نیاز به دانش و آگاهی درباره مسایل اتیسم و اثر آن بر روی افراد و دیگر کسانی که در همان محیط کار میکنند و نیز نیازهای حمایتی این افراد که غیر از روش معمول است دارند.بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اتیسم تا زمانی که یک کارفرمای حامی دارند بسیار وفادار و سخت کوش می باشند ، مشکلات اساسی در مورد این افرادروابط متقابل اجتماعی و ارتباطات اجتماعی و قوه خلاقانه است و تا زمانی که یک برنامه کاری ثابت و یک میز کاری مشخص و وسایل ثابت و روال کاری معمولی داشته باشند بسیار خوشحال هستندکه هر یک از این موارد باعث ثبات و و عدم تغییرپذیری می شود که این افراد ترجیح می دهند و این معنا را دارد که احتمالا آنها سر کار خود باقی می مانند و بعید است که در گفت و گوها با دیگران در محل کار مشغول شوند.محیط های اداری بزرگ با میزهای جداگانه که برای حمایت افراد اتیسم ارایه می شود میتواند به حفظ شغل این افراد کمک کند.

این افراد نیاز به شغل هایی دارند که نیاز به ارتباط زبانی زیاد با دیگران ندارد و دارای مجموعه الگوهای کاری هستند که بایستی کامل شود و هم چنین کارهای کامپیوتری، کار کردن در کتابخانه ، کار در کارخانه و کارهای اداری کلی و در کل هر جایی که یک برنامه کاری مشخص وجود داشته باشد و نیاز به مهارت ارتباطی زیاد نداشته باشد،  نیز برای آنان مناسب است ، بنابراین فرصت های شغلی وجود دارند و اداره کار ، مرکز اشتغال یا خدمات ارتباطی باید انتقال آنها را به محیط کاری حمایت کنند.با این حال واقعیتی که در مورد این مساله وجود دارد این است که اکثریت مشاغل موجود شغل هایی رده پایین هستند مانند کارگر ساده ، دستیار آشپزخانه و از این قبیل.به علاوه آنها این مشاغل را معمولا با تلاش اعضای خانواده و تماس های شخصی آنان به دست می آورند نه از طریق کانال های مناسب.