نقش والدین در تشخیص زودهنگام اتیسم فرزندشان

نقش والدین در تشخیص زودهنگام اتیسم فرزندشان

در چند سال گذشته، تمایل به سمت تشخیص زودهنگام اختلال های طیف اتیسم پدیده ای قابل مشهود می باشد. این موضوع به دلیل انجام مداخله و توانبخشی زود هنگام در سنین اولیه کودکی برای اختلال طیف اتیسم ایجاد شده است. اگرچه درمان واحد ویکسانی برای اختلال طیف اتیسم نمی توان یافت. اما متخصصان ودرمانگران معتقدند که هر چه مداخلات زودتر باشد، اثر بخشی آن بیشتر خواهد شد. مداخله زود هنگام،زمانی اتفاق می افتدکه تشخیص زود هنگام می باشد.
بر اساس یافته های جدید در حوزه اختلال های طیف اتیسم، اتیسم مصیبت ناگهانی نیست که به یکباره در سن ۳ و ۴ سالگی به جان کودک بیفتد بلکه مشکل رشدی (تحولی) است که به دوره نوزادی برمی گردد.
والدین کودکان مبتلا به اتیسم اولین کسانی هستند که رفتارهای غیر معمولی (نارسایی در تعاملات اجتماعی، ضعف در ارتباطات کلامی، غیر کلامی، علایق غیر معمول، رفتارهای تکراری، پاسخ های غیر معمول به تجارب حسی از قبیل صداهای مشخص و محرک های دیداری، لمسی) را مشاهده می کنند. شدت علائم از خفیف تا شدید بوده و در هر کودک به طور متفاوت آشکار خواهد شد.البته گاهی دیده می شود که برخی از والدین به ندرت نشانه ها را گزارش می کنند و با این امید که شاید فرصت بهبودی فراهم شود، زمان مداخلات مثبت و موثر را از دست می دهند.
روح الله فتح آبادی

سایت مرتبط در حوزه کودک و فرزندپروری