اتیسم: توجه-تمرکز و تماس چشمی

توجه-تمرکز و تماس چشمی
توجه، آن توانایی است که به ما امکان می دهد یک چیزخاص را از بین چیزهای دیگری که همزمان با آن وجود دارند برای فهمیدن و درک کردن آن انتخاب کنیم. چیزهایی که به آنها توجه می کنیم می توانند در محیط اطراف ما وجود داشته باشند یا در درون خودمان. مثلا، زمانی برای شنیدن صدای فرد خاصی از بین صداهای زیاد دیگری که وجود دارند تلاش می کنیم و زمانی دیگر برای پی بردن به احساس یا هیجانی که در لحظه خاصی درگیر آن هستیم. به بیان ساده تر شاید بتوان گفت: توجه، امکان نادیده گرفتن مواردی است که آنها را نامرتبط با موقعیت یا موضوع خاصی قلمداد می کنیم و در مقابل برجسته کردن چیزهای است که به نظر، مرتبط می آیند.
کودکان اتیستم مشکلات متعددی در توجه کردن دارند. آنها در توجه انتخابی (یعنی توجه کردن به یک چیز زمانی که چیزهای دیگری هم به همان اندازه توجه آنها را جلب می کند) و همچنین در انتقال توجه (گرفتن توجه از یک چیز و دادن آن به چیز دیگر) مشکل دارند. عوامل زیادی مسبب این مشکلات هستند از جمله: اختلالات حسی، مشکلات ادراکی (که می توانند مرتبط با حس خاصی مثلا بینایی یا شنوایی باشند)، مشکلات مربوط به حافظه از جمله حافظه فعال.
مهمترین شاخصی که می توان بر اساس آن در مورد میزان توجه-تمرکز کودک قضاوت کرد مدت زمانی است که کودک به صورت پیوسته به یک فعالیت می پردازد.کودکانی که توجه-تمرکز پایینی دارند مدت زمان کمی درگیر فعالیت خاصی هستند وپس ضرورت است که خانواده ها از طریق راهبردهایی مثل ارائه محرک های شنیداری ودیداری جذاب کم کم سطح توجه کودک راتقویت نمایند.واین توجه را به حوزه هایی دیگر سوق دهند.
روح الله فتح آبادی